Οι Νέοι Ελληνικοί Συνεταιρισμοί
Πώς ο πρωτογενής τομέας στη χώρα μας θα μπορέσει να αναπτυχθεί μέσα από νέες, καινοτόμες συνεργατικές δομές.
Γιατί δεν έχουν κυριαρχήσει στις παγκόσμιες αγορές τα εξαιρετικά προϊόντα της ελληνικής γης; Γιατί δεν καταναλώνουν όλοι τα υπέροχα ελληνικά ροδάκινα; Γιατί δεν έχουν όλα τα τραπέζια του κόσμου το καταπληκτικό ελληνικό ελαιόλαδο; Μήπως υπάρχει μια χαμένη ευκαιρία εδώ; Μήπως ο ελληνικός αγροδιατροφικός τομέας δεν εκμεταλλεύεται τα πλεονεκτήματά του όπως θα μπορούσε;
Το θέμα της πρωτογενούς παραγωγής ως μεγάλης ανεκμετάλλευτης ευκαιρίας συζητιέται στη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια. Όλες οι μεγάλες έρευνες για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας (McKinsey, ΙΟΒΕ, ΚΕΠΕ, διαΝΕΟσις) έχουν τον πρωτογενή τομέα σε κεντρικό ρόλο. “Η σημασία του πρωτογενούς τομέα στην Ελλάδα”, γράφουν οι συγγραφείς του Χάρτη Εξόδου Από Την Κρίση (2016), “είναι μεγαλύτερη από ό,τι στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε., τόσο σε όρους προστιθέμενης αξίας, όσο και σε όρους απασχόλησης”. Ωστόσο μαστίζεται από πολύ χαμηλή παραγωγικότητα και μικρή διείσδυση σε ξένες αγορές. Πού οφείλεται αυτή η υστέρηση;
Η διαΝΕΟσις δημοσιεύει μια νέα έρευνα που αναλύει ακριβώς αυτό το θέμα. Ομάδα ερευνητών υπό τον συντονισμό της Μαριάννας Σκυλακάκη, managing partner – Τόπος Συμβουλευτική, αναλύει τα μοντέλα συνεργατικότητας στον ελληνικό πρωτογενή τομέα, τεκμηριώνει τα αίτια της κατάρρευσής τους, αποτυπώνει τη νομοθετική και θεσμική πραγματικότητα στη χώρα μας, και συντάσσει ένα λεπτομερές σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα οδηγήσει στη θεραπεία των παθογενειών που μαστίζουν τον χώρο, και θα επιτρέψουν σε υγιείς, νέου τύπου συνεταιρισμούς να αναπτυχθούν και να γίνουν ανταγωνιστικοί διεθνώς.
Πρόκειται για ένα θέμα με το οποίο έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν. Η δημοσιογραφική έρευνα του Πέτρου Ευθυμίου το Νοέμβριο του 2017 είχε αποτυπώσει τη θεαματική κατάρρευση των παραδοσιακών ελληνικών συνεταιρισμών, και είχε παρουσιάσει και μια σειρά από εντυπωσιακά παραδείγματα νέου τύπου συνεργατικών σχημάτων που κατορθώνουν να αναπτύσσονται δυναμικά, ακόμα και μέσα στην κρίση. Η νέα έρευνα προδιαγράφει το πώς πρέπει τέτοια σχήματα να θωρακιστούν θεσμικά, και πώς άλλοι φιλόδοξοι και διορατικοί παραγωγοί θα αποκτήσουν κίνητρα για να συνεργαστούν και να αναπτυχθούν μέσα σε μεγαλύτερες, πιο ανταγωνιστικές συνεργατικές δομές.
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο της έρευνας, μαζί με το εκτενές της παράρτημα, εδώ.
Πηγή: https://www.dianeosis.org
